-
1 manda|t
m (G mandatu) 1. (kara) mandatory fine, (traffic/parking) ticket a. fine; (druczek) (traffic/parking) ticket- dostać mandat to get a ticket, to be fined- zapłacić mandat to pay a ticket a. fine- mandat za przekroczenie dozwolonej prędkości a speeding ticket- mandat za złe parkowanie a parking ticket- ukarać kogoś mandatem to give sb a ticket, to fine sb2. książk. (pełnomocnictwo) mandate- mandat radnego a mandate of the councillor- mieć mandat do robienia czegoś to have a mandate to do sth- udzielić komuś mandatu to grant sb a mandate- odebrać komuś mandat to strip sb of their mandate3. Polit. (administrowanie) mandate 4. Polit. (miejsce w parlamencie) seat- złożyć mandat poselski to resign one’s parliamentary seat- źle prowadzona kampania kosztowała partię 32 mandaty the poorly run campaign cost the party 32 seats5. (pismo) Hist., przest. decree, edit 6. Prawo (umowa) mandate- □ mandat zaufania Polit. mandate of trustThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > manda|t
См. также в других словарях:
mandat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. mandatacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pełnomocnictwo przydzielane osobie pełniącej funkcje z wyboru przez jej elektorat; także: czynności i obowiązki związane z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mandat — m IV, D. u, Ms. mandatacie; lm M. y 1. «pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję pochodzącą z wyboru; czynności, obowiązki z tym związane; miejsce przyznane lub osiągnięte w wybieranym organie, zwłaszcza: miejsce posła w parlamencie»… … Słownik języka polskiego
